Waar ga je heen? En wil je daar echt heen?

De twee vragen die ik kreeg van een vriend die ook een therapeut en coach is.

Mijn vriend had het afgelopen jaar naar mijn verhaal geluisterd - over het leven. Hij zat een tijdje rustig. Dan zei hij; Voor het eerst in je leven lijkt je naar jezelf te hebben geluisterd. Het was tijd. Je hoeft alleen maar nog een paar tools te krijgen, zodat je niet op weg naar voren struikelt en toevallig weer een stappen terugzet. Je weet waar je wilt en je bent goed onderweg. 

Waar ga je heen en wil je daar echt heen? Zo goede vragen. Zo gemakkelijk is het om veel te willen, maar toch verdwalen en niet in staat zijn om oude tracks eruit te halen. Op mijn leeftijd is het oké om een ​​beetje verloren te raken. De vereiste om het juiste pad te gaan is minder. Een verloren wandeling kan leiden tot iets leuks of misschien een spannend avontuur. Ik ben vandaag meer vergevingsgezind dan 20 jaar geleden. Bovendien heb ik de ervaring en geduld om me te concentreren op de taak om daar het juiste pad te vinden. Misschien vind ik het nooit, maar dan heb ik onderweg prachtige avonturen gehad.

Als bedrijfsleider moet je een consistentsplash en een sterk onderbuikgevoel hebben. Niet alleen soms maar 24/7. Je slaapt met één oog open. Je moet valkuilen identificeren lang voordat de weg zwaait en de wind voelen die niet eens zijn begonnen met het wansen van de Atlantische Oceaan. Misschien is het een van mijn superkrachten. Mijn zesde geest. En mijn moed in combinatie, om mijn zesde geest te vertrouwen. En mijn nieuwsgierigheid naar de toekomst. Ik werk vandaag om de toekomst van de volgende generatie veilig te stellen. We rennen hand in hand vooruit. We hebben plezier in dit groeiende familiebedrijf en we zijn nieuwsgierig ver buiten de grenzen. De gesprekken willen nooit eindigen. Het leven samen met volwassen kinderen is een fantastisch avontuur en het beste geschenk van mijn leven.

Ik luisterde naar het zomergesprek van Emma Hamberg. Ik had een uur leeg en ik had zowat iedereen kunnen kiezen, maar mijn vinger landde op haar uur om te bestellen. Haar houding ten opzichte van leven en dood. Haar houding ten opzichte van het kiezen van het leven omdat de dood nog steeds "in je woonkamer zit en het tempo van je leven stampt". De dood is zo'n veel saaier alternatief. In tegenstelling tot de dood lijkt het meeste van wat je je zorgen maakt, als kleinigheid. Het alternatief voor begraven worden, is donkerder en kouder en veel droeviger.

Dat ze vervolgens besloot om Bridget Jones toe te staan ​​haar te helpen een beslissing in het dagelijks leven te nemen, bracht het verlangen in mij naar voren. Wat zou Bridget doen? Dan doe ik hetzelfde. Bridget kan beslissen en zij zegt zelden nee ... 

Dus waar ga je heen? En wil je daar echt heen?

Met liefde m.