Hoe krijg je je gloed?

Hij, de rare kleine man die Borgo Villa Castelletti buiten Florence runt, arriveerde en begroette Gomorron in de ontbijtkamer. Maria? Vroeg hij onzeker. Ik herkende je niet! Je hebt een nieuwe look! Je ziet er anders uit. Hoe leuk je bent, zei hij beschaamd en ging terug naar zijn bureau.

En ik dacht. Wat is er aan de hand? Wat is het in mijn aanwezigheid die is veranderd? Ik heb mijn "look" niet veranderd. Ik draag dezelfde kleding, mijn linnen shirts en mijn jeans shorts en het haar is net zo rommelig. Ik had mijn cappuccino en bedacht het. Ik ben weer basic. Ik ben dicht bij het lachen en het gebroken hart is gekookt en goed verzorgd. 

Ik rol hier voor het eerst iets meer dan twee jaar geleden thuis met mijn grote camper vol met echtgenoot en honden. Het leven op een stok lijkt misschien. Maar de reis die zo mooi en ondeugend zou zijn in mijn geliefde Italië was meestal slechts een worsteling. Ik verlangde naar ver weg en had mijn laatste vijftig gegeven om te blijven en de toenmalige echtgenoot die gewend was aan grote dikke huizen in mexiettegels en goed gesneden gazons in de finish had een te smal pak voor mijn camper- en Italië-avonturen. Hij was ontevreden en duidelijk beschaamd om zelfs op een camper -vakantie te zijn en ik was precies het tegenovergestelde. Het is duidelijk gecrasht. We waren allebei opgelucht toen een dochter belde en zei dat haar rug dringend zou worden geopereerd. Zoals u als ouder doet, gooit u uzelf in de auto en rijdt u naar huis. We hebben zich helemaal uitgerekt. Daar hebben we het punt gesteld voor ons huwelijk, dat nog steeds niet meer dan twee jaar werkte. Je gelooft en hoopt dat alles beter zal zijn. Maar er waren te veel waarheden in het witte oog tijdens de reis die onze laatste werd.

Om te gedijen in hun eigen bedrijf. Om zijn weg te hebben gevonden en eraan te blijven, zelfs als het omgeven en hobbelig en soms ongemakkelijk is. Dan is het zichtbaar. En zoals de rare hoteldirecteur zei, je bent anders. En ja, denk ik. Dat ben ik. Ik ben anders. Ik ben weer blij. Het kostte tijd. Maar niemand anders dan jezelf is verantwoordelijk voor je geluk. Bovendien is geluk geen constante toestand. Maar de stichting moet hoopvol zijn en je moet niet achteloos leven; Met de verkeerde relatie, de verkeerde baan, op de verkeerde plaats.

Italië met extra alles, mijn werk, mijn plaatsen op aarde en mijn mensen in de buurt van mij in Zweden pakken mijn beste zelf op. 

Wat is het ophalen van je "gloed"?

Amore m.