Een nog steeds ronde in de tuin

Een James zingt vanavond voor mij. "AAAAAT LAAAAAST MIJN LIEFDE is gekomen, mijn eenzame daaaay's zijn voorbij en het leven is liiiike een lied" ... 

Ik nam net een rustige ronde in de tuin. Het is nog steeds helder, hoewel de avond te laat is. De rozen zijn ziek van de stormen. Maar hoewel de winden moeilijk te ruiken zijn geweest, ze heerlijk en delen ze hun geheimen. Zo gul. Het is waarschijnlijk hetzelfde bij ons, denk ik. Zelfs als we in de gaten worden gehouden, gemanipuleerd, slecht behandeld, hebben we nog steeds onze ziel die niemand van ons kan afnemen.

Astrid en Sven spelen ook wilde games, vallen soms in slaap in het midden van het spel. Mijn geliefde kittens die je me hebt genoemd. Het leven zonder mijn honden om de week is - leeg. Astrid en Sven lichten op en laten me hardop lachen.

Een vroege vrijdagochtend twee weken geleden keek ik dromerig naar het plein vanuit de kamer in de oude stad in Florence. Het was tijd om terug te vliegen naar Zweden. Het was midzomeravond. Daar beneden op het plein gingen twee nonnen naast elkaar. Wit -bedekt met de handtassen in stevige grip in de hand. Ze liepen over de piazza in de al hete ochtend. Ik kon zien hoe ze ervan genoten tijdens hun wandeling naar een specifiek doel. Zeker elke dag dezelfde wandeling. Rustig praatje met elkaar. Na een tijdje kwamen er twee. Zij aan zij. En dan nog twee. Je leert in die hitte te leven. Je bent vroeg wakker. De nacht ervoor was het om negen uur 's avonds 37 graden. Straten, huisgevels, meubels, uitgestraalde hitte alsof je rondloopt in een hotluchtoven. Mijn slechte menopauze -systeem sloeg terug. Ik heb die nacht nauwelijks geslapen. De koortsaanvallen vervangen elkaar. Alles ademde koorts. De matras, de kussens, de lakens. Je weet dat het geen ziekte is, alleen de dramatische ontmanteling van het lichaam. Met de gewonde ribben was het ook moeilijk om daar in bed te bewegen. Ik realiseerde me die nacht dat ik van de Italianen moest leren. Ze zijn niet uit en strijken langs de gevels in de hitte. Ze rusten midden op de dag. Ze zitten in luchtgeconditioneerde eetkamers of in hun koele huizen met kleine ramen. Alleen we uitgehongerde Scandinaviërs willen in de zomer de klok rond zijn en de hitte voor de winter opslaan. Maar ik moet nu nadenken als ik meer in Italië woon.

 

De wasmachine centrifuges. Al snel worden alle lakens en handdoeken gewassen aan de volgende familie die de witte villa in Reuniongården verhuurt. Het Witte Huis dat mijn huis was, is deze zomer volledig geboekt. Iedereen houdt ervan om daar te wonen. Het huis met het prachtige terras met het uitzicht van een miljoen dollar. Binnenkort ga ik terug. Ik verlang naar mijn reünieboerderij. Nu Abbe en Lisa het grootste deel van de week ook op de boerderij wonen, is de familie verzameld en kan ik me daar kalm voelen. Binnenkort snel. Nog een obstakel over. Maar zoals een vriend me vertelde; Alles komt goed. Geef de hele tijd. Geef rouwtijd. Geef de vreugde tijd. Geef jezelf tijd.

Deze prachtige avond is een typische avond in het leven van een ondernemer tijdens het hoogseizoen. Ik begon de dag vroeg bij het helpen van het webteam met het inpakken van kraam keramiek in ons magazijn in Borrby. Toen vulde ik veel dozen met nieuws en verzonden naar de weblaag. En toen was het tijd om naar de boerderij te gaan en de dag door te gaan. Aan de toonbank, om broodjes te maken, nieuws uit te pakken, de bloemen water te geven, de schoonmaak in de witte villa te controleren, reageren op duizend post, plaats bestellingen naar Italië, keurt kleurmonsters goed, print rekeningen, plan voor de volgende reis en was opnieuw wanneer Het café voor de tiende keer vandaag was overvol. 

Dit is wanneer je de avonden moet gaan om door te gaan met alles wat je op de dag niet hebt gekregen. Was, bak koekjes (het werd rabarber, kardemom) en verzamel in het algemeen zodat je niets vergeet. Nu is het bijna de helft na de twaalf en middernacht nadert. De kittens zijn al lang geleden het zat om alles op de grond te trekken en me te pellen. Ze moeten worden gestopt en welterusten gekust. De was hangt aan de droger van het dak en ik ging gewoon weer uit en stond op de trap. De lucht was oranje en lichtblauw met tonen van de eeuwigheid. Daar staat de eeuwigheid een lekker bed op me te wachten. 

Liefde m.