De kunst van het luisteren

Ik begreep dat hij blij was. Hij was charismatisch, levend, gelukkig. Nam het initiatief, verhuisde duidelijk en had mooie energie. Ik trek vaak weg als ik naar de gebeurtenissen van de evenementen kijk. Je moet een beetje dapper en ontwapenend zijn om dicht bij me te komen. Dit was een persoon om vanaf het begin gemakkelijk van te genieten. Hij nodigde me uit voor het avondeten. 

Het was leuk om met hem te praten. Levendige ogen, gebaren, vreugde. Heer. Ik praat graag met vreemden die een taal hebben die redenering ontwikkelt en daaruit komt het een nieuwsgierigheid. We hebben een heerlijke avond gehad. Er waren geen grenzen aan mijn vragen, vertelde hij me. Hij was een briljante verteller. Een echt goede tafelcavalerie als we op een feest waren geweest. 

Na een uur begon ik de situatie te herkennen. Mijn nieuwsgierigheid naar hem, mijn vragen, mijn luisteren gaf hem het sterkste licht van de schijnwerpers. Hij moest op zijn scène staan ​​en praten en vertellen alsof de woorden nooit wilden eindigen. En hij was briljant. Lief. En ik liet hem. Ik keek naar hem en glimlachte. Ik had onze relatie al beëindigd. Voordat het zelfs begon. Waarom? Omdat hij me 's avonds geen enkele vraag heeft gesteld. Gedurende zijn hele leven had hij het belangrijkste gemist om een ​​goed gesprek en een leuke relatie te maken. De kunst van het luisteren.

  

Toen ik dertien was, ontsnapte ik vanuit huis. Precies wat de beslissing heeft veroorzaakt waar ik hier niet in ga, maar het ging over fysiek en mentaal geweld in mijn thuisomgeving.

Ik ontsnapte naar huis aan mijn vriend en haar familie. Ze ontvingen me, ze waren op de hoogte van mijn thuisomstandigheden en hadden altijd de deur open.

Die nacht zaten we in hun veilige warme omgeving naar muziek te luisteren en weg te dromen, ik en mijn vriend. Haar moeder kwam en vestigde zich en we begonnen te praten. Over wat er gebeurde en hoe ik me voelde. Het was de eerste keer in mijn dertien -jarige leven dat een volwassene naar mij luisterde. Er werd mij verteld. Ze wilde echt horen. Ze liet onze energieën stromen en ze kreeg mijn wanhoop, mijn verdriet over hoe het leven eruitzag in het gebroken dertien -jaar -oude lichaam. De kunst van het luisteren.

Ik ken niet veel die kunnen luisteren. Ik ken niet velen die luisteren. Die het gesprek niet onderbreekt met hun eigen kruiden over hun eigen evenementen die, en de tegenpartij met paardenlengtes te verslaan. 

Het moeilijke is om bij te houden, hun eigen woorden en initiatieven te laten die willen uitgaan - rusten - en het gesprek opwinding te geven en de aandacht te vestigen op degene met wie je praat. Als je geluk hebt, is je vriend ook geïnteresseerd om naar je te luisteren. Dan wordt magie gemaakt. De vragen veranderen in redeneren, gesprekken, soms kort, soms lang. Om tijd te geven om te luisteren. Het luisteren om de hoek om te laten komen en te kijken waar het gesprek naartoe gaat. 

De volgende keer dat iemand in uw regio je "stoort" wanneer je je telefoon of pad verspilt en met je wilt praten, je hoofd opdrijft, je telefoon opslaat en haar of hem ontmoet door te luisteren. Luisteren naar je geliefden is een van de duizenden manieren waarop je elke dag liefde kunt tonen.

Tot ik 57 was, accepteerde ik het feit dat ik ernstig oninteressant was. Maar toen begon ik naar mezelf te luisteren.

 

Met liefde m.